Χάρτης - Μονρεάλε (Monreale)

Το Μονρεάλε (Ιταλικά : Monreale, Σικελικά : Murriali) είναι η τρίτη πόλη της Μητροπολιτικής πόλης της Παλέρμο στην Ιταλική Περιφέρεια Σικελία που αντικατέστησε την Ιταλική επαρχία του Παλέρμο με διοικητική μεταρρύθμιση (15 Αυγούστου 2015). Η πόλη εκτείνεται στην πλαγιά του όρους Καπούτο, με θέα την πολύ εύφορη κοιλάδα το Χρυσό Κοχύλι (la Conca d' Oro), περιοχή με πορτοκαλιές, ελιές και αμυγδαλιές, των οποίων η μεγάλη παραγωγή εξάγεται.

Η πόλη έχει πληθυσμό 39.000 κατοίκους και βρίσκεται περίπου 15 χιλιόμετρα νότια του Παλέρμο στο εσωτερικό του νησιού. Το Μονρεάλε έχει δική του αρχιεπισκοπή και ο καθεδρικός ναός του είναι ιστορικό Νορμανδο-Βυζαντινό κτίσμα. Οι Καθεδρικοί ναοί του Μονρεάλε και της Τσεφαλού είναι δύο από τα εννέα κτίσματα στο Αραβο-Νορμανδικού Παλέρμο που έχουν χαρακτηριστεί από την UNESCO Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς

Όταν οι Άραβες κατέλαβαν το Παλέρμο ιδρύοντας το Εμιράτο της Σικελίας ανάγκασαν τον επίσκοπο να μεταθέσει την έδρα του έξω από την πρωτεύουσα, μητρόπολη έγινε ο μικρός ναός της Αγίας Κυριακής κοντά στο Παλέρμο στην μικρή κώμη του Μονρεάλε. Το 1072 οι Νορμανδοί κατέλαβαν τη νήσο και η μητρόπολη αποκαταστάθηκε στον Καθεδρικό ναό του Παλέρμο. Φαίνεται πως ο ρόλος της κώμης ως προσωρινό εκκλησιαστικό κέντρο ήταν ο λόγος που ο Γουλιέλμος Β΄ της Σικελίας αποφάσισε να κτίσει έναν Καθεδρικό ναό εκεί. Το Μονρεάλε έμεινε μικρή κώμη για πολύ καιρό ώσπου οι Νορμανδοί βασιλείς της Σικελίας επέλεξαν την περιοχή ως κυνηγετικό κατάλυμα, περισσότεροι άνθρωποι και έμποροι ήρθαν όταν οι ηγεμόνες έκτισαν ένα ανάκτορο, μάλλον το σημερινό δημαρχείο. Υπό τον Γουλιέλμο Β΄ ήλθαν Βενεδικτίνοι από το Κάβα ντε Τιρρένι του Σαλέρνο και ίδρυσαν ναό και μεγάλη μονή, τους παραχωρήθηκαν μεγάλες ιδιοκτησίες. Το οικοδόμημα των μοναχών είχε σημαντική αμυντική λειτουργία, το Μονρεάλε έγινε η έδρα της αρχιεπισκοπής Σικελίας που άσκησε σημαντική επιρροή στη νήσο. Τον 19ο αιώνα στην περιοχή γινόταν γάμοι με ανήλικες ή χωρίς την ευλογία των γονέων της νύφης, η Ελίζα Λυνν Λίντον (1822-1898) τους ονόμασε "γάμους του Μονρεάλε", γίνονταν σε απομονωμένα μέρη όπου η ακριβής εφαρμογή του νόμου ήταν λιγότερο παρατηρήσιμη.